کد مطلب:33737 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:93

هرگز نباید اهمیت آن تقوای نخست را نادیده گرفت. اندیشه های دینی هنگامی كه به یك فرهنگ خاص وارد می شوند، با عناصر دیگر آن فرهنگ می آمیزند و از این میان یك موجود مولف و مركب پدید می آید. این زمینه ی

[صفحه 311]

فرهنگی كه دین در میان آن می نشیند و با اجزاء آن می آمیزد، بسیار مهم است و باید بسیار مراقب و نگران آن بود. امر به معروف و نهی از منكر این نیست كه بگوییم ما سخنان خود را گفتیم و از این پس شما خود دانید و خدای خودتان. باید همواره توجه داشت كه سخن خطاب به چه كسی و در چه ظرفی گفته می شود. گاهی اگر این سخنان بنحو بد و یا در جای بد مطرح شده باشند، اثر معكوس خواهند بخشید. حكما (از جمله بوعلی سینا در اشارات) می گفتند كه مبادا حكمت را به هر كسی بیاموزید. در آموختن حكمت بخیل باشید و آن را فقط به اهلش بیاموزید:

فمن منح الجهال علما اضاعه
و من منع المستوجبین فقد ظلم

هر كسی كه به ناكسان علم بیاموزد، آن علم را تباه كرده است،
و هر كس كه آن را از مستحقان دریغ كند، بر آنان ستم كرده است.

ناكسان را نباید بدون مقدمه امر به معروف كرد، یعنی نباید این بذر پاك را در یك سرزمین ناپاك افشاند، این زمین آن بذر را ضایع خواهد كرد. ناكسان هدایت صریح و عریان را بر نمی تابند. پیش از آن، یك زمینه سازی لازم است.

صفحه 311.